Дегенде Шапибай-ау, Шапибай-ау,
Атымды талға байлап, келдім жаяу.
Атымды талға байлап келсем жаяу,
Шапи қыз жатыр екен, ұйқылы-ояу.

Боз үйге ай сәулесі нұрын төгед,
Шапи қыз сәлем айтып келсін деп ед.
Шомылған айдын көлде аққудай боп,
Бұраң бел сылаң етіп шыға келед.

Айналайын атыңнан, алтыным-ай,
Ақ жүзіңді көргенде балқыдым-ай.

Қайырмасы:
Шилі өзен қамыс-ай,
Бізді ойлай жүр, таныс-ай.

Сіз дария болғанда, мен қоңыр қаз,
Бауырым төсеп бетінде қалқыдым-ай.
Қайырмасы

Айналайын қарағым, кекілдім-ай,
Балапаны аққудың секілдім-ай.
Қайырмасы.

«Қолда барда алтынның қадірі жоқ»,
Қолдан шығып кеткен соң өкіндім-ай.
Қайырмасы.

Қаратаудың басынан арша ап жүрмін,
Көтере алмай аршамды шаршап жүрмін.

Қайырмасы:
Шынар-ай, әркім бір сізге құмар-ай,
Қайткенде көңілім тынар-ай.

Кішкентайдан бірге өскен, қарағым-ай,
Көре алмастан жүзіңді аңсап жүрмін.
Қайырмасы.

Айналайын қарағым, орта бойлым,
Сары майдан айырып торта қойдым.
Қайырмасы.

Жаңа ғана жүзіңді көрсем-дағы,
Күлімкөз деп атыңды жорта қойдым.

Қайырмасы:
Шынар-ай, әркім бір сізге құмар-ай,
Қайткенде көңілім тынар-ай.
Зибаш-ай, қасыңның қара қиғашы-ай.
Құрбыңды сәулем сыйлашы-ай.