Өңімде ме еді, түсімде ме еді,
Көріп ем ғой армандай қызды...
Бір нәзік сәуле күлімдеп еді,
Сұрапыл соғыс соқты да бұзды.
Сапырды дауыл, тебіренді теңіз,
Тулады толқын, шайқалды шың-құз,
Қып-қызыл өрттің ішінде жүрміз,
Қайда екен, қайда, дариға, сол қыз?!

Оқ тиді келіп, қайратым кеміп,
Барамын сөніп, келмейді өлгім!
Тұрғандай сол қыз жаныма келіп,
Талпына берді, қайран жас көңілім!
Барамын сөніп, барамын сөніп,
Жұтар ма мені мына сұм соғыс?
Арманым бар ма, өлсем бір көріп,
Қайда екен, қайда, дариға, сол қыз?!

«Келмейді өлгім, келмейді өлгім,
Қайратым қайда, келші осындайда».
Дедім де тұрдым, жүгіре бердім,
Қолымда найза, шағылып айға...
Жеңдік қой жауды, арман не, құрбым,
Күркіреп күндей өтті ғой соғыс.
Таба алмай жүрмін, айқалап ән сап,
Қайда екен, қайда, дариға, сол қыз?!

Ертегіден кемі жоқ ендігінің,
Қызығын бір көрдік жер кеңдігінің.
Домаланған киіз үй орынына
Домналар алаулап кеді бүгін.

Қайырмасы:
Ғарыш дала, әлем дала,
өткен күнге алаңдама!
Қызың қайсар, қызың сұлу,
Ұлың батыр, ұлың дана!

Ертегіден кемі жоқ ендігінің,
Қызығын бір көрдік жер кеңдігінің.
Топырлаған құланның қонысына
Темір тұлпар дүрілдеп келді бүгін!
Қайырмасы.

Ертегіден кемі жоқ ендігінің,
Қызығын бір көрдік жер кеңдігінің.
Сайыпқыран самғаған сары жайлауға
Зымырандар заулауға кеді бүгін!
Қайырмасы.

Іздегенде табылатын қасыңнан,
Көңілі бар қызғалдақтай ашылған.
Көріспесек сағыныштан жүдейтін,
Кім бар жақын бала күнгі досыңнан.

Қайырмасы:
Жан досым, үстем болсын мерейің,
Әрқашан жеңісіңді көрейін.
Сырымыз да бітпесін,
Жырымыз да бітпесін,
Жырымыз да бітпесін.

Қосы бұтағы секілденіп ағаштың,
Қатар тұрып гүлімізді сан аштық.
Жол тапсақ біз бірге жүріп жол таптық,
Адассақ та бірге жүріп адастық.
Қайырмасы.

Өмір өзі арқамызға жүк салып,
Бәрімізді қияларға жұмсады.
Қатар ұшқан құсқа ұқсадық әлде біз,
Қатар жанған екі шамға ұқсадық.
Қайырмасы.

Күй ойнайды қазағымның қанында,
Күй ойнайды қазағымның жанында.
Жүрегімнің, жүрегімнің, жүрегімнің дүрсілі
Күмбірлеген домбырасы барында.

Қайырмасы:
Бабамыздың мұңысын сен, домбыра,
Анамыздың сырысың сен, домбыра,
Қазағымның жүрегінен жаралған
Даламыздың үнісің сен, домбыра!

Домбыра бұл үнсіз қалып көрмеген,
Қуаныш та, қайғы-мұң да кернеген.
Үзіледі, үзіледі, үзіледі әуендер,
Ғашықтардың көз жасындай пернеден.
Қайырмасы.

Домбырадай шежіре жыр болмаған,
Даламыздың тағдырларын толғаған.
Армандарын, армандарын, армандарын халқымның,
Аманат қып ұрпағына жолдаған.
Қайырмасы.