Кең даланың кер маралы, күн қызығар келбетіңе,
Келші бермен – тигізбейін жел бетіңе.
Келші бермен, еркетайым,
Бірге шалқып, бір күлейік,
Қос аққудай бір жүрейік.

Көк аспанның күмбезінде жаңа туған ай секілді
Ақ дидарың нұр таратсын жер бетіне.
Келші бермен, еркетайым,
Бірге шалқып, бір күлейік,
Қос аққудай бір жүрейік.

Кер даланың кер маралы, жалт еткенде көз жанарың,
Елжіретер жан-жүрегін бозбаланың.
Келші бермен, еркетайым,
Бірге шалқып, бір күлейік,
Қос аққудай бір жүрейік.

Балбыраған балаусадай енші менің құшағыма,
Деп жүрейін мәңгі-бақи өз қарағым.
Келші бермен, еркетайым,
Бірге шалқып, бір күлейік,
Қос аққудай бір жүрейік.

Балғын жүзі албырап алау атқан,
Балапандай қанатын жаңа қаққан.
Кім едің сен, қалқам-ау, кім едің сен,
Ақ сәулеге оранып бара жатқан.

Қайырмасы:
Аққуымсың, әнбісің
Күнде алдымнан шығатын.
Алаулаған таңбысың
Көз алдымда,
Көз алдымда тұратын.

Аққуға ұқсап ойнаған айдын көлде,
Орамалың желбіреп таңғы желге.
Айдалада абайсыз жолыққандай,
Жанарымнан жасқанып қалдың неге?
Қайырмасы.

Күнде алдымнан шығасың таң алдында,
Ақша бетің албырап алау нұрға.
Кім едің сен, қалқам-ау, кім едің сен,
Арман үшін, қалқам-ау, жаралдың ба?!
Қайырмасы.