Нені ойладың құрбыжан, нені ойладың?

Ойға батқан жүзіңе қарайладым.

Алыс арман үміттің сәулесіндей, 

Абайладым көзіңде арай барын. 

Тұңғиықтан құпия сыр таратып, 

Келе жатты көзіңнен бір таң атып. 

Таңы болғай лайым қуаныштың,

Өзгелерді қойдың ғой мың қаратып. 

Нені ойладың, жол таппай қамалдың ба? 

Таппадың ба, әлде оны таба алдың ба? 

Ойлаған жөн алды-артын, барлық жағын, 

Ойла құрбым, жақсыны, жаманды да.

Алдың арман, әйтсе де, абайлағын,

әлденеге үңіліп қарайладың?

Білгім келіп барады, білгім келіп,

Нені ойладың құрбыжан, нені ойладың?

Тұлғаңды арманыма ұқсатқанмын,

Үлгіңді көңіліме қыстатқанмын.

Есімде әліппені жаттатқызып,

Ең алғаш қолға қалам ұстатқаның.

Қайырмасы:

Ұстазым, менің ұстазым,

Өзіңмен өткен қыс, жазым.

Қалдырған ізің мәңгілік,

Жадымда жүрер жаңғырып,

Ұстазым, менің ұстазым!

Зердемді сен ашпасаң не етер едім?

Өмірден сыбағасыз өтер едім.

Ғажайып дүниенің сырын жайып,

Қияға қызықтырып жетеледің.

Қайырмасы.

Өзіңнен өмірге азық ала бердім,

Ұшырып мені алысқа, қала бердің.

Бойымда отың кетті ұшқын атқан,

Келеді жана бергім, жана бергім!

Қайырмасы.